Z racji częstych podróży po kraju mamy możliwość napotykania wielu zabytkowych, ciekawych architektonicznie miejsc. Korzystamy z przydrożnych restauracji, które potrafią przyciągnąć do siebie klientów atrakcyjną i estetyczną formą zabudowy – niejednokrotnie zabudowy drewnianej, będącej również powodem do niepokoju w naszej pracy, zwłaszcza jeżeli stanowi element konstrukcji dachowej w magazynie z mieniem o dużej wartości materialnej.
Ze strażackich statystyk wynika, że najczęstszą przyczyną występowania ognia w budynkach z elementami konstrukcji drewnianej są: wyładowania atmosferyczne, wady instalacji elektrycznych, wadliwe urządzenia grzewcze czy też podpalenia obiektów (tj. pożary karczmy w Zakopanem i Kołobrzegu w 2016r.). W przypadku tych ostatnich sprawcy dokonali podpalenia, uprzednio oblewając ściany zewnętrzne budynków łatwopalną substancją.
Obecnie istnieje szereg rozwiązań ograniczających ryzyko zagrożenia pożarowego w przypadku zastosowanych w konstrukcji materiałów drewnianych. Jednym z nich jest korzystanie z zaimpregnowanego materiału budowlanego i zabudowa płytami gipsowo-kartonowymi.
Impregnacja drewna (tj. nanoszenie odpowiednich środków wnikających do struktury drewna) jest dość kosztownym i czasochłonnym procesem. Prócz samej impregnacji drewno może być pokryte lakierem oraz farbą pęczniejącą (środki nie mające własności penetrujących drewno).
W impregnatach możemy wyróżnić trzy podstawowe grupy środków: rozpuszczalnikowe, wodorozcieńczalne oraz solne. W przypadku tych ostatnich zabezpieczenie przed ogniem gwarantują fosforany i mocznik. Środków tych nie stosuje się w warunkach ekspozycji zewnętrznej, ponieważ zabezpieczenie impregnatami tego typu powoduje występowanie rozległych, solnych wykwitów powstających na powierzchni w trakcie odparowania soli.
W przypadku lakierów rozpuszczalnikowych po naniesieniu ich na drewno tworzą one powłokę o charakterze dekoracyjnym. Cechuje je odporność na działanie wilgoci, co umożliwia stosowanie ich w środowisku o podwyższonej wilgotności, w tym także przy ekspozycji zewnętrznej. Główną wadą jest ograniczona w czasie trwałość. Środki te narażone na opady atmosferyczne i promieniowanie słoneczne stopniowo ulegają procesom destrukcyjnym. Okres ich trwałości w naszych warunkach klimatycznych wynosi maksymalnie 5 lat, stąd niezbędne jest ich regularne odnawianie.
Lakiery i farby pęczniejące zawierają trójskładnikową kompozycję złożoną z fosforanu dwuamonowego, który podczas pożaru odpowiedzialny jest za uwalnianie niepalnych gazów powodujących rozcieńczenie tlenu w obszarze spalania i tworzenie niepalnej zgorzeliny, która ogranicza dostęp płomienia do materiału podłoża oraz rozkłada spulchniacz powodując obniżenie temperatury w strefie ochronnej.
Budując z drewna zawsze musimy mieć na uwadze, że mamy do czynienia z materiałem bardzo podatnym na ogień. Nie oznacza to jednak, że musimy rezygnować z tego pięknego i posiadającego szereg zalet budulca. Powyższe zabezpieczenia, odpowiednio dobrane do warunków eksploatacji i poddane regularnej konserwacji, pozwolą nam cieszyć się solidną konstrukcją drewnianą i ograniczą obawy związane z zagrożeniem pożarowym.
Specjalista ds. Oceny Ryzyka, zajmuje się zagadnieniami ryzyka ogniowego, utraty zysku oraz uszkodzenia maszyn i urządzeń. Inżynier, absolwent Wydziału Mechanicznego Politechniki Gdańskiej, w Grupie ERGO Hestia od 2006 r.